ουντερβεγκς

έχει απίστευτη ζέστη
ζέστη και υγρασία
ακόμα και μια μέρα σαν τη σημερινή, που ψυχαλίζει κάθε δυο ώρες για ένα τέταρτο

στη λίμνη που πήγαμε για μπάνιο πάθαινα συνέχεια νευρικές κρίσεις
'μα δε γίνεται το νερό να 'ναι τόσο σκοτεινό!'
'μα δε γίνεται η απένανι ακτή να 'ναι τόσο κοντά!'
'μα δε γίνεται να μην έχει αλάτι!'
κάθε τόσο έβγαινα και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω ότι είμαστε σε λίμνη και όχι σε θάλασσα.
παρ' όλα αυτά ήταν πολύ πολύ όμορφα
παρ' όλη την έλλειψη αλατιού, δηλαδή, και του γεγονότος ότι το 60% του κόσμου εκεί ήταν γκέι γυμνιστές. όχι πως είχα τίποτα εναντίον τους, απλώς δεν είμαι συνηθισμένη στο να βλέπω τόσους πολλούς μαζεμένους. γκέι και γυμνούς ταυτόχρονα, εννοώ. δεν έτυχε κιόλας να έχω δει καμιά γκέι τσόντα μέχρι τώρα, δηλαδή.
στο γυρισμό χαθήκαμε στο δάσος, κάτι που εκ των υστέρων μου φαίνεται η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας.
περάσαμε και απ΄το Haus der Kulturen der Welt, που δεν είχα πάει ποτέ ως τότε, γιατί είχε μια τσιγκάνικη συναυλία, αλλά τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. πάντως το κτίριο από κοντά δε φαίνεται τελικά τόσο άσχημο όσο στις φωτογραφίες (το αγαπημένο μου κτήριο στο Βερολίνο είναι η Akademie der Künste στο Bellevue, εσωτερικές αυλές με νέον πράσινα φώτα, τούβλο, ξύλο, επεκτείνεται οριζόντια, δύο αντικριστές αίθουσες προβολών και τα έπιπλα είναι απλά όνειρο. έχω μόνο καλές αναμνήσεις απ' αυτο το κτήριο- είδα και λαιβ jazra- αν και ο Γ. Στίγκας μου άρεσε περισσότερο...)
ενιγουει, αντί για συναυλία πήγαμε να φάμε κρέατα, κρέατα, κρέατα και Spätzle, τώρα μοιάζω με δεκαεννιά μηνών έγκυος και κινούμαι με δυσκολία.
γύρισα σπίτι κι έβαλα ν' ακούσω elliott smith και deerhunter (μου έστειλε σήμερα ένας φίλος, "deerhunter für L." και "atlas sound für L." - ήταν αστείο γιατί του έλεγα πως άκουσα κάτι τέλειο και θα του το στείλω και μου έλεγε πως ήθελε να κάνει μια κομπιλεισον και να μου τη στείλει και τελικά και οι δύο μιλούσαμε για τα ίδια κομμάτια)
και από τότε χαμογελάω γιατί η ζωή είναι πολύ πολύ όμορφη....