28.2.11

And you can use those teeth as a ladder up to mouth's cradle

Medúlla, ξανά και ξανά, σπονδές στην ιέρεια

26.2.11

Το Νοέμβριο του 1979, λίγο αφότου είχε συµπληρώσει δέκα χρόνια στην εξουσία, ο Μουαµάρ Καντάφι δέχθηκε να µιλήσει στην Ιταλίδα δηµοσιογράφο Οριάνα Φαλάτσι. Το προϊόν εκείνης της συνάντησης δηµοσιεύθηκε στην εφηµερίδα «Κοριέρε ντέλα Σέρα» στις 2 ∆εκεµβρίου του ίδιου έτους. Ένα απόσπασµα από εκείνη τη συνέντευξη:

Ας µιλήσουµε για την επανάσταση. Τι εννοείτε µε τον όρο επανάσταση; Και ο Παπαδόπουλος µιλούσε για επανάσταση. Και ο Πινοσέτ. Ακόµη και ο Μουσολίνι.

Επανάσταση είναι όταν οι µάζες κάνουν την επανάσταση. Η λαϊκή επανάσταση. Αλλά ακόµη και όταν την επανάσταση την κάνει κάποιος άλλος στο όνοµα των µαζών, µπορεί να είναι επανάσταση. Είναι λαϊκή γιατί έχει την στήριξη των µαζών και εκφράζει τηθέληση των µαζών.

Αυτό όµως που συνέβη στη Λιβύη τον Σεπτέµβριο του 1969 δεν ήταν καθόλου επανάσταση. Ηταν πραξικόπηµα, ναι ή όχι;

Ναι, αλλά έγινε επανάσταση µετά. Εγώ έκανα το πραξικόπηµα και οι εργαζόµενοι έκαναν την επανάσταση: κατέλαβαν τα εργοστάσια, διέλυσαν την µοναρχική διοίκηση και ίδρυσαν λαϊκές επιτροπές. Με λίγα λόγια, απελευθερώθηκαν µόνοι τους. Το ίδιο έκαναν οι φοιτητές ώστε σήµερα στη Λιβύη να µετράει µόνο ο λαός.

Αλήθεια; Τότε γιατί βλέπω µόνο πορτρέτα σας όπου και να κοιτάξω;

Εγώ τι σχέση έχω; Είναι κάτι που θέλει ο λαός. Τι µπορώ να κάνω για να τον εµποδίσω;

Ε καλά, απαγορεύετε τόσα πράγµατα, αλίµονο εάν δεν µπορείτε να εµποδίσετε αυτή τη λατρεία στο πρόσωπό σας, αυτούς τους ύµνους που ακούγονται συνέχεια στην τηλεόραση.

Και τι θέλετε να κάνω;

Τίποτα. Είναι ότι όταν ήµουν µικρή γινόταν το ίδιο πράγµα µε τον Μουσολίνι.

Είχατε πει το ίδιο πράγµα στον Χοµεϊνί.

Αλήθεια είναι, ανατρέχω πάντα σε αυτή τη σύγκριση όταν παίρνω συνέντευξη από κάποιον που µου θυµίζει τον Μουσολίνι. Συνταγµατάρχα, δεδοµένου ότι δεν θεωρείτε τον εαυτό σας δικτάτορα ούτε πρόεδρο ή υπουργό, εξηγήστε µου: τι αξίωµα έχετε;

Είµαι ο ηγέτης της επανάστασης. Α, πώς φαίνεται ότι δεν έχετε διαβάσει το «Πράσινο Βιβλίο» µου!

Ασφαλώς και το έχω διαβάσει. ∆εν παίρνει και πολύ χρόνο. Το πολύ ένα τέταρτο, είναι τόσο µικρό! Η πουδριέρα µου είναι πιο µεγάλη από το πράσινο βιβλιαράκι σας.

Μιλάτε όπως ο Σαντάτ. Αυτός λέει ότι χωράει στην παλάµη ενός χεριού.

∆ίκιο έχει. Πόσο καιρό σας πήρε να το γράψετε;

Πολλά χρόνια. Πριν βρω την τελική λύση χρειάστηκε να διαλογιστώ πολύ πάνω στην ανθρώπινη ιστορία.

Αλήθεια; Και πώς καταλήξατε στο συµπέρασµα ότι η δηµοκρατία είναι ένα δικτατορικό σύστηµα, η Βουλή απάτη, οι εκλογές κοροϊδία;

Φαίνεται ότι δεν µελετήσατε καλά το βιβλίο µου, δεν προσπαθήσατε να καταλάβετε τι είναι η Τζαµαχιρίγια. Πρέπει να έρθετε να µείνετε εδώ και ναδείτε πώς λειτουργεί µια χώρα όπου δεν υπάρχει ούτε κυβέρνηση, ούτε Βουλή, ούτε απεργίες.

Και η αντιπολίτευση πού είναι;

Ποια αντιπολίτευση; Οταν όλοι είναι µέλη της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης, τι χρειάζεται η αντιπολίτευση; Οταν ο λαός κυβερνιέται µόνος του χωρίς κυβέρνηση πού να κάνει κάποιος αντιπολίτευση; Σε κάτι που δεν υπάρχει;


από Τα Νέα, πώς μπορείς να κάνεις ένα δολοφόνο σκουπίδι (βέβαια, δεν ξέρω τι τέλος είχε αυτή η Ιταλίδα)

22.2.11

Κόναν ο Τρομερός

Ο Κόναν πληροφορείται ότι στην άλλη άκρη του κόσμου υπάρχει ένα πανύψηλο βουνό, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται ένα παλάτι και μέσα στο οποίο κατοικεί ο γέροντας που κατέχει την απόλυτη σοφία της ζωής.
Ζαλώνεται, λοιπόν, την ασπίδα, γραπώνει τη σπάθα, φοράει το γούνινο σωβρακάκι του και ξεκινάει για το βουνό.

Περνάει την Έρημο της Δίψας, το Φαράγγι Χωρίς Πάτο, ξυστά απ' το Πηγάδι των Χιλίων Ευχών, και μετά από πορεία εκατό ημερών , φτάνει στους πρόποδες του Βουνού της Σοφίας, το οποίο βλέπει να χάνεται μέσα στα σύννεφα.

Αρχίζει την ανάβαση, τα μπράτσα σφίγγονται, οι φλέβες τινάζονται, το γούνινο σωβρακάκι τον προστατεύει απ' το κρύο.

Βρυχάται όταν, κουρασμένος από την ανάβαση, πατάει στο πλάτωμα στην κορυφή και βλέπει το κάστρο του Γέροντα να ορθώνεται μπροστά του.

Συναντα μια ξύλινη πύλη η οποια είναι κλειστή, αλλά την γκρεμίζει βρυχόμενος με ένα χτύπημα της ασπίδας του. Η επόμενη πόρτα ειναι πιο βαριά και πιο μεγαλη, απαιτεί πιο δυνατό χτύπημα.Αλλα ο Κοναν δεν το βαζει κατω βγαζει την σπαθα μπαμμ μπουμ την σπαει και αυτη. Η τρίτη ειναι σιδερένια, τεραστια στο μηκος και στο πλατος,γεματη καρφια και αλυσιδες . Ο Κοναν ομως δεν πτοειται!! Χτυπιεται, φωναζει (UGAAA) βγαζει τον συδερενιο σπαθο του, το τεραστιο σφυρι του..χτυπαει ντακα ντουκα... ποδια ,χερια..κεφαλι ,,και τελικα μετα απο πολλε φωνες εξαντλιση και ιδρωτα , η πορτα πεφτει κατω και ο βρυχηθμός του Κόναν σπάει τη σιωπή της ψυχρής κυκλικής αίθουσας, στην οποία ο γέροντας συλλογίζεται με τα δάχτυλα ενωμένα κάτω απ'το πηγούνι του καθισμένος στον θρόνο του.

Ο Κόναν πλησιάζει το κέντρο της αίθουσας και ακουμπάει τα όπλα του μπροστά στα πόδια του Σοφού.

-ΚΟΝΑΝ: Γεροντα!! (arghh) μου είπαν ότι κατέχεις το μυστικό των μυστικών καλυτερα να αρχισεις να μιλας λοιπον!

- ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Υπάρχουν και τα πόμολα, Κόναν.

-KONAN : Μιλάς με γρίφους, γέροντα...

φτηνά τσιγάρα

Χόμπι (το) [ακλ.] η ερασιτεχνική ενασχόληση κάποιου με κάτι, που του δίνει μεγάλη ευχαρίστηση, συχνά ως διέξοδος από την κούραση και την καθημερινότητα: έχει ~ να συλλέγει νομίσματα
[ΕΤΥΜ. (αγγλ. hobby, που αρχικώς αναφερόταν σε ράτσα μικρού αλόγου, (hobbin, χαιδευτ. του κυρ. ον. Robin. Κατά τον 16ο αι. στην Αγγλία η λ. δήλωσε ένα είδος μπαστουνιού με λαβή σχήματος κεφαλής αλόγου, το οποίο χρησίμευε σε παιγνίδια. Η σημερινή σημ. απαντά από τον 17ο αι.]

Χομπίστας (ο) Η σημασία της λ. Χομπίστας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μπερδεύεται με την έννοια του "ανθρώπου που έχει χόμπι" με τον κλασικό ορισμό του χόμπι ως ορίζει ο Γ. Μπαμπινιώτης άνωθεν. Ο χομπίστας είναι αυτός, ο ένας, ο μοναδικός, ο ρετρό, ο vintage, ο απόλυτα γραφικός, ο ρηξικέλευθος, ο δωρικός, αυτός που ορίζει τον πυρήνα στον "σκληροπυρηνικό", ο ντεκαπάζ, ο ρελαντί, ο τρισμέγιστος, ο τίγρης, το σαρκοβόρο εκείνο τέρας που θα δεις στον δρόμο και θα σου βγει από μόνο του "βρε, κοίτα έναν χομπίστα! Πωω είναι θεός!"

bosnia herzegovina

αυτό, αυτό, ΑΥΤΟ πρέπει!





11.2.11

εξαφανίσεις

θα 'θελα να πήγαινα στη χώρα που έχουν καταλήξει τα δέκα χιλιάδες τσιμπιδάκια που έχω χάσει απ' την αρχή της χρονιάς. σε κάθε περίπτωση, είναι καλύτερο να τα πηγαίνεις καλά με τον άγιο φανούριο, παρά με τον άγιο βασίλη.

επίσης: ο επόμενος τόπος κατοικίας μου
και: η συγκάτοικος μου μόλις έψησε ψωμί, από σκόνη για μείγμα, στις 2 το βράδυ!
τέλος: άνκα, θα πεθάνεις