ανακεφαλαιώσεις

τέταρτη μετακόμιση μέσα σε τρία χρόνια. μάζευα τα βιβλία σε κούτες. σ' ένα ράφι παλιά περιοδικά και αποκόμματα εφημερίδας. κάτι ξεχασμένα vice, άλλα στα ελληνικά και άλλα στα γερμανικά. ποτέ δεν το συμπάθησα το vice, αυτό το στυλ που λανσάρει, "μη γυρίσεις σπίτι αν δεν τα 'χεις κάνει όλα πουτάνα". αλλά κάτι με κρατούσε απ΄το να τα πετάξω. σκεφτόμουν πως σε μερικά χρόνια αυτές οι μπούρδες θα 'ναι τα αναμνηστικά και αποδεικτικά στοιχεία μιας γενιάς (της δικιάς μου, γιακ!), πως όταν θα τα βρω μετά από είκοσι χρόνια κάπου καταχωνιασμένα θα νιώσω όπως όταν βρήκα τη συλλογή από περιοδικά του '80 του πατέρα μου στο χωριό. και η chloe sevigny με το σκέιτ θα πάρει τη θέση της grace jones με τη σοφτ πορν ενδυμασία. 


τελικά τα πέταξα. αφενός γιατί στα επόμενα είκοσι χρόνια όπως το πάω θα ΄χω μετακομίσει καμιά εικοσαριά φορές ακόμα και δεν παίζει να σέρνω μαζί μου στις πέντε ηπείρους την chloe, αφετέρου γιατί η ανάγκη μου για επιστροφή στα απολύτως απαραίτητα είναι μεγαλύτερη απ΄την φαντασίωση ενός αβέβαιου μέλλοντος. είναι και ο καμύ στη μέση... τι τα θες... 


πιο πολύ θα μου λείψει το χελβέτια παρά η συλλογή χίπστερ περιοδικών. ειδικά μετά από την προαγωγή της τελευταίας εβδομάδας...

εδώ γίνεται σύγκρουσις ποτηρίων

Σε περιόδους εξεταστικής γίνομαι πολύ εφευρετική με το πώς αξιοποιώ το χρόνο μου προκειμένου να μη διαβάσω. Είναι αυτή η παθολογική άρνηση να κάνεις κάτι όταν χρειάζεται να γίνει, ενώ υπό άλλες συνθήκες έχεις θετική στάση απέναντι του. Και αντιθέτως, όταν έρχεται αυτή η άρνηση γι' αυτό που χρειάζεται να γίνει (και γρήγορα), κάνεις με προθυμία άλλα πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες αποφεύγεις (γενική καθαριότητα -μέχρι και τα δωμάτια των συγκατοίκων μου θα καθάριζα- εξεζητημένες συνταγές μαγειρικής, απαντάς σε καμιά δεκαριά μέιλ που εκκρεμούν, θυμάσαι να πας σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες για να ρυθμίσεις υποθέσεις σου, ξεθάβεις βιβλία που θες να διαβάσεις, δανείζεσαι κιόλας μερικά, δανείζεσαι δίσκους ν' ακούσεις...) Απ' τις πιο απολαυστικές ασχολίες αντιπερισπασμού (μετά το μαγείρεμα) είναι τα βίντεο με τις διαλέξεις. "Η ευγνωμοσύνη του ανθρώπου που του μαθαίνεις ν' αγκαλιάζει ένα δέντρο και ν' ακούει τους χυμούς του που ανεβαίνουν. Μια ποιότητα που χάνεται στην ηχορύπανση των μεγαλουπόλεων"


Στάσου άνθρωπε και αφουγκράσου

half & half

Fall in love. 

I didn’t say “be loved”. That requires too much compromise. If one changes one’s looks, personality and values, one can be loved by anyone. Rather, I exhort you to love another human being. It may seem odd for me to tell you this. You may expect it to happen naturally, without deliberation. That is false. Modern society is anti-love. We’ve taken a microscope to everyone to bring out their flaws and shortcomings. It far easier to find a reason not to love someone, than otherwise. Rejection requires only one reason. Love requires complete acceptance. It is hard work – the only kind of work that I find palatable.

In loving someone, we become inspired to better ourselves in every way. We learn the truth worthlessness of material things. We celebrate being human.

Finally, you will find that there is no half-measure when it comes to loving someone. You either don’t, or you do with every cell in your body, completely and utterly, without reservation or apology. It consumes you, and you are reborn, all the better for it.

be creative or die

ξεσκονίζοντας τους σελιδοδείκτες στο πισί, βρήκα ένα άρθρο σχετικό με ένα σεμινάριο κοινωνιολογίας που είχα κάνει πριν τρία χρόνια. καλά τα λέει ο τύπος, κι ας βγάζει έναν αέρα ελιτισμού... η ειρωνεία είναι μόνο πως έχω την αίσθηση ότι οι δημιουργικοί έλληνες εν έτι 2012 παίρνουν τα βουνά κι όχι το δρόμο για το σαν φρανσίσκο...

μανίες

μαργαρίτα, μαργαρίτα, αγαπάω τη μαργαρίτα

αν και νομίζω μ΄ άρεσε να τη διαβάζω περισσότερο με αναστατωμένη καρδιά, όσο είμαι ήρεμη δε με εμπνέει τόσο


έλεγα και στην Μ., μην προσπαθήσεις να λύσεις όλα σου τα προβλήματα, μείνε προβληματική και προβληματισμένη, αλλιώς θα χαθεί και η δημιουργικότητα, η αναταραχή, το πάθος, η λαχτάρα, η απόγνωση, ναι, θα χαθεί η δημιουργικότητα


πρέπει να γίνει κάτι συγκλονιστικό, την παρασκευή οι τοίχοι μου ούρλιαζαν, ήμουν για πρώτη φορά μόνη μου στα ατελείωτα τετραγωνικά του σπιτιού και ήθελα να πάρει φωτιά, ήθελα να φέρω τη χθεσινή καταιγίδα πάνω απ΄ το κρεβάτι μου, φοβόμουν, και ήμουν ζωντανή, πρέπει να συμβεί κάτι το συγκλονιστικό. 


το πιο συγκλονιστικό είναι όταν ο Ν. ψέλνει αμανέδες, αυτό μ' αρέσει πολύ, τότε νοιώθω έναν ακαθόριστο πόνο και στοργή ταυτόχρονα