προσπαθώ να καταλάβω τι μου θυμίζει η φωνή του green gerry στο odd tymes, κάτι πολύ γνώριμο, αισθάνομαι ζεστασιά και οικειότητα, σα να γυρίζω σπίτι μου.
μαργαρίτα καραπάνου, πρέπει να μάθουμε να είμαστε ευτυχισμένοι ανεξάρτητα απ' τους άλλους. α ρε μαργαρίτα. απ' τη μία με ανεβάζεις και απ' την άλλη με λοιώνεις. μερικές φορές όμως έχεις τόσο δίκιο. να είμαι αυτάρκης. τη μία στιγμή ήταν όλα φωτεινά και ο καιρός γλυκός, ήταν άνοιξη, μετά από μια ώρα ήμουν ξαπλωμένη, άκουγα την Τ. και το μυαλό μου ταξίδευε, ήμουν ξαπλωμένη στο στρωματάκι και κάναμε mediation κι εγώ έκλαιγα, έκλαιγα.
1. να μάθω να μην εξαρτώ την ευτυχία μου από τους άλλους (αλλά είναι δύσκολο, όταν σου δίνει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή τόση ευτυχία, μετά να έχεις τη δύναμη να συνεχίσεις και χωρίς αυτόν)
2. η Τ. είναι φοβερή. τρελή αλλά φοβερή. jetzt ist yoga.
έχω την αίσθηση ότι κάτι με περιμένει δίπλα μου στο κομοδίνο, κάτι έχω αφήσει στη μέση. για μια στιγμή χαίρομαι γιατί νομίζω ότι είναι το τσάι με τη μέντα, το θεϊκό αυτό τσάι, και ο λαιμός μου μ' έχει πεθάνει τις δυο τελευταίες μέρες, αλλά γυρίζω να κοιτάξω και είναι ένα τσιγάρο. τσιγάρο. το 'χω τόσο ανάγκη, αλλά σε κάθε τζούρα κοντεύω να πεθάνω. ο λαιμός μου δε συμβαδίζει με την εξάρτησή μου.
θέλω να ξαναγυρίσω σ' εκείνη την αίθουσα και να κάνω την άσκηση meditation. εντάξει, όλα τ' άλλα, χαιρετισμός στον ήλιο και τα λοιπά, ήταν λίγο μαλακίες. και όταν τραγουδούσαν το ομ μπορεί να μου φαινόταν γελοίο, αλλά τουλάχιστον ακουγόταν όμορφο και παραμυθένιο, είχαν όλοι τους ψηλές φωνές και ακουγόταν σα βουδιστική όπερα, μπορώ να το φανταστώ και σα νανούρισμα, ήταν πολύ γλυκό, δεν μπορώ να τους κατηγορήσω κι ας μην πιστεύω σε spiritual μπούρδες. μα πάνω απ' όλα, αυτή η άσκηση, αυτή η πρώτη άσκηση, ήταν ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου